De perfecte oriëntatie, ligging en bodem. Druiven weten heel goed wat ze willen. En doen zelden water bij de wijn. Op ons feeërieke domein van in totaal 5 hectare vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Hier baden de druiven de hele dag in het licht. Van zonsopgang tot valavond. Terwijl het uitzicht imponeert, verbergt de zandleembodem veel diepgang en een superieure mix van kiezel en vuursteen.
Het doel van de Montepertini-wijngaard is duidelijk: perfect gezonde druiven produceren. Dat vergt passie en toewijding. Maar ook respect voor de natuur en een permanente zorg voor de bodem en de wijnstokken. Op een zo groen mogelijke manier. Dat is zoeken naar balans. Dag in, dag uit. Maar voor ons de enige juiste weg naar een kwalitatief product.
“Als kind zat ik vaak op de schoot van mijn grootvader. Dan sopte ik mijn stukje brood in zijn glas wijn.”
Fabio Celli
Op Alden Biesen zijn verhalen nooit ver weg. Zoals dat van ‘de zevende dreef’, de verdwenen historische toegangsweg naar de Landcommanderij. Wij brengen hem terug tot leven. En herstellen zo de lokale geschiedenis in ere. De dreef loopt dwars door onze wijngaard en mondt uit in een centraal ‘plein’. Dankzij het majestueuze panorama over Limburg is dit de ideale setting voor allerlei evenementen zoals huwelijken, concerten, tentoonstellingen, diners en recepties.
In de zomer van 2024 kan je onze eigen zomerbar hier terugvinden.
De wijngaard leeft op het ritme van de seizoenen. Alle vier spelen ze een essentiële rol in de kwaliteit van onze wijnen. En dus is er het hele jaar door werk. ‘Chi dorme non piglia pesci!’, zegt een Italiaans spreekwoord. Wie het beste wil, moet (soms vroeg) aan de bak. Kwaliteit vraagt inspanning. In onze stiel van zowel de druivelaar als de wijnbouwer. Altijd in optimale verstandhouding met de natuur. Iedere dag opnieuw en de hele wijncyclus lang, van begin tot einde. Ervaren hoe élk detail van tel is en telkens nieuwe mogelijkheden opent. Fysieke én mentale arbeid.
Niet in strijd, maar net in harmonie.
“Door de druivenplant goed terug te snoeien, voorkomen we wildgroei en stimuleren we haar ontwikkeling. De gezonde trossen groeien immers aan de nieuwe takken.”
Terwijl de druivelaars een voorraad koolhydraten opslaan als voeding voor het vroege voorjaar, gaan we na het vallen van de laatste bladeren aan de slag met de wintersnoei. Tot ongeveer half maart, want dan gaat het sap van de wijnstokken weer stromen. Een tijdrovende maar cruciale opdracht.
Na afloop verwijderen de ‘trekkers’ alle gesnoeide takken. Dankzij het lichtjes ploegen van de bodem in februari, dringt de lenteregen straks goed in de grond. In aanloop naar het voorjaar vervangen we beschadigde palen en gebroken ijzerdraden. Hieraan binden we de wijnstokken opnieuw op.
“Telkens het kwik flirt met vrieskou slaat de vrees toe. De vorst kan de jonge wijnranken verbranden. Tot na de passage van de IJsheiligen op 15 mei blijven we alert.”
Een magisch moment: de wijnstok ontwaakt en maakt zich op voor een nieuwe cyclus. Het sap stijgt op uit de ranken en sijpelt door de snoeilittekens. De wijnstok ‘huilt’. Maar niet veel later start de groei en barsten de knoppen open. In maart verschijnen de eerste blaadjes en in mei staat de wijnplant in volle bloei. Tussendoor selecteren we de scheuten voor de beste druiven.
In de heerlijk geurende zee van groene bloemetjes verschijnen na bestuiving de eerste vruchten. Nu nog kleine groene bolletjes, maar straks heerlijk sappige druiven. Te enthousiaste knoppen of uitlopers knippen we weg. Na het ‘dieven’ komt alles in een stroomversnelling. De scheuten groeien tot wel 15 centimeter per dag! We binden op en snoeien terug waar nodig.
“De verkleuring gebeurt abrupt. Eén enkele druif verandert binnen een dag van kleur. De druiven van een hele wijngaard binnen de veertien dagen.”
Tijdens de ‘véraison’ transformeren de groene knikkers in blauwe of witte druiven met een dunne schil en sappig vruchtvlees. Alles wat wijn lekker maakt, krijgt nu vorm: zuren, suikers, tannine, smaakstoffen en aroma’s. De bladeren die over de trossen groeien, knippen we terug. We verwijderen ook overtollige vruchten, zodat de rest meer licht- en ademruimte krijgt.
Daarnaast controleren we bijna permanent of alle wijnstokken groeien en gezond zijn. De oogstdatum staat al een tijdje vast. Of toch ongeveer. De optimale rijping van de druif ligt op 120 dagen na de bloei en 45 dagen na de kleuring. Tijdens de ‘verhouting’ worden de groene ranken bruin en krijgen de druiven een mooie blos.
“De ploeg neemt de aarde vantussen de rijen om er de voet van de wijnstokken gedeeltelijk mee te bedekken. Zo zijn ze in de winter beschermd tegen de vorst.”
Het grote ogenblik is bijna aangebroken. De nervositeit neemt toe. Wanneer zijn de druiven precies rijp? En blijft het goed weer? Een pittige regen- of hagelbui zou de oogst zomaar kunnen vernielen: de druiven raken beschadigd, rotten of verliezen hun smaak door zich vol te zuigen met water. We controleren de rijping en proeven nu bijna onophoudelijk.
En dan is het eindelijk zover. We werken enkele weken stevig door om alle druiven gezond en wel in de wijnmakerij te krijgen. Alles binnen? Dan start het vinificatieproces. De wijnmakerij draait nu op volle toeren. Na het verrijken van de grond met meststoffen keert de rust in de wijngaard terug. De druivelaars groeien niet meer, de bladeren verkleuren en vallen af. De cyclus is rond.
